Między objawem chorobowym, a powodującym go zdarzeniem zachodzi związek przyczynowy(w stanie hipnozy należy obudzić w pacjencie wspomnienia chwili, w której po raz pierwszy pojawił się symptom)
Dla patologii histerii akcydentalny moment ma decydujące znaczenie w stopniu o wiele większym, niż sobie zdajemy z tego sprawę.
Często związek pomiędzy objawem a zdarzeniem nie jest tak wyraźny.
Związek symboliczny – występuje pomiędzy objawem a zdarzeniem w wypadkach gdy zależność ta nie jest czytelna na pierwszy rzut oka, ma wymiar bardziej symboliczny np. do cierpienia psychicznego dołączą się wymioty lub uczucie odrazy moralnej.
Uraz psychiczny – uczucie lęku, strachu będące przyczyną nerwicy urazowej, ale także symptomów histerycznych; może to być każde zdarzenie, które wywołuje uczucie lęku, strachu, niepokoju, zawstydzenia, bólu psychicznego(ale jego wystąpienie zależy także od okoliczności oraz wrażliwości człowieka)
Zamiast jednego urazu może pojawić się kilka urazów cząstkowych – pogrupowanych przyczyn, które dopiero po zsumowaniu się są zdolne ujawnić swoje urazowe działanie i tworzą całość tylko wówczas gdy poszczególne części składają na historię choroby.
Związek przyczynowy pomiędzy sprawczym urazem psychicznym i objawem histerycznym nie polega na tym, że uraz wywołuje symptom, który po usamodzielnieniu się nadal trwa; uraz psychiczny lub jego wspomnienie jest czymś w rodzaju obcego ciała, które jeszcze długo po wtargnięciu, powinno być traktowane jako nadal aktywny czynnik.
Każdy symptom histeryczny znikał natychmiast i bezpowrotnie, gdy tylko udało się wydobyć na jaw wspomnienie zdarzenia, które go wywołało, a przy tym jeszcze wzbudzić towarzyszący mu afekt i gdy chory mógł zwerbalizować zarówno zdarzenie jak i towarzyszący mu afekt.
Proces, który wywołał objaw histeryczny, działa w dalszym ciągu jeszcze przez wiele lat nie pośrednio przez ciąg przyczynowych ogniw pośredniczących, lecz wprost jako przyczyna sprawcza, gdy jeszcze długo potem jakiś w pełni świadomie przypomniany ból psychiczny wywołuje cierpienie.

Anna O. – początkowo leczona metodami standardowymi tj. hydroterapia, elektroterapia itp.(metody okazały się zawodne), następnie Freud zastosował metodę hipnotyczną – wg tej metody histeria jest wynikiem urazu fizycznego, o którym chory zapomniał, samo zaś leczenie polegało na przypominaniu w stanie hipnozy zapomnianych urazów wraz z towarzyszącymi im emocjami.
Cecylia M. – pacjentka przyczyniła się do ważnego dla F. odkrycia: związek pomiędzy objawem patologicznym a tym, co go spowodowało może mieć charakter symboliczny, a somatyczne symptomy histerii mogą powstawać w wyniku symbolizacji! (jeśli z jakimś ważnym życiowo zdarzeniem zwiąże się silna emocja, to u normalnego człowieka zostanie ona normalnie rozładowana w świadomych działaniach odruchowych; u osoby cierpiącej na histerię „nie rozładowany” afekt trwa nadal w stanie „uwiężenia”, a pamięć zdarzenia, któremu ten afekt towarzyszył, zostaje umyślnie wyparta ze świadomości)

Freud – pionier wiary w istnienie zasadniczego konfliktu drzemiącego w ludzkiej osobowości!

Przypuszczał, że istnieje konflikt między naszymi instynktownymi pragnieniami, a ich ślepym dążeniem do osiągnięcia zadowolenia, a stawiającym jednostce zakazy środowiskiem, uosabianym przez rodzinę i społeczeństwo (zakazy te we wczesnym wieku podlegają internalizacji w psychice ludzkiej i jawią się jako sformułowane zakazy superego)
Przeciwieństwo między naszymi prymitywnymi, egoistycznymi dążeniami i tworzącymi zakazy sumieniem to główne źródło wszystkich konfliktów! – Karen Horney podważyła ten postulat Freuda!!! – Przyznała, że konflikt ten jest poważny, jednak jest drugorzędny i tworzy się przymusowo w czasie rozwoju nerwicy. Jako argument podała fakt, że żaden konflikt pomiędzy pragnieniami a lękami nie może być nigdy odpowiedzialny za z reguły głębokie podziały osobowości neurotyka i za ich skutki, tak dotkliwe, że mogą zrujnować jego życie. Jej zdaniem, źródło konfliktów ogniskuje się wokół utraty przez neurotyka zdolności do tego by pragnąc czegokolwiek z pełnym zaangażowaniem, gdyż nawet jego pragnienia są podzielone i zmierzają w przeciwnych kierunkach!
Konflikt podstawowy jest uniwersalny i z samej zasady nie może zostać rozwiązany; wszystko co można zrobić Freuda zdaniem to wypracować lepszy kompromis lub lepsze środki kontroli. – Karen Horney podważyła również ten postulat!! – konflikt podstawowy może w ogóle nie powstać, a jeżeli zaistnieje, można go rozwiązać, pod warunkiem, że osoba weń uwikłana gotowa jest podjąć znaczny wysiłek, jaki się z tym wiąże.
Późniejsze stanowisko Freuda w odniesieniu do natury konfliktu podstawowego zakłada istnienie instynktu „życia” i „śmierci”, które można sprowadzić do konfliktu pomiędzy twórczymi i niszczycielskimi siłami drzemiącymi w istotach ludzkich.

Jesteśmy głodne…
Jeszcze tylko 37 min