Freud – pionier wiary w istnienie zasadniczego konfliktu drzemiącego w ludzkiej osobowości!

Przypuszczał, że istnieje konflikt między naszymi instynktownymi pragnieniami, a ich ślepym dążeniem do osiągnięcia zadowolenia, a stawiającym jednostce zakazy środowiskiem, uosabianym przez rodzinę i społeczeństwo (zakazy te we wczesnym wieku podlegają internalizacji w psychice ludzkiej i jawią się jako sformułowane zakazy superego)
Przeciwieństwo między naszymi prymitywnymi, egoistycznymi dążeniami i tworzącymi zakazy sumieniem to główne źródło wszystkich konfliktów! – Karen Horney podważyła ten postulat Freuda!!! – Przyznała, że konflikt ten jest poważny, jednak jest drugorzędny i tworzy się przymusowo w czasie rozwoju nerwicy. Jako argument podała fakt, że żaden konflikt pomiędzy pragnieniami a lękami nie może być nigdy odpowiedzialny za z reguły głębokie podziały osobowości neurotyka i za ich skutki, tak dotkliwe, że mogą zrujnować jego życie. Jej zdaniem, źródło konfliktów ogniskuje się wokół utraty przez neurotyka zdolności do tego by pragnąc czegokolwiek z pełnym zaangażowaniem, gdyż nawet jego pragnienia są podzielone i zmierzają w przeciwnych kierunkach!
Konflikt podstawowy jest uniwersalny i z samej zasady nie może zostać rozwiązany; wszystko co można zrobić Freuda zdaniem to wypracować lepszy kompromis lub lepsze środki kontroli. – Karen Horney podważyła również ten postulat!! – konflikt podstawowy może w ogóle nie powstać, a jeżeli zaistnieje, można go rozwiązać, pod warunkiem, że osoba weń uwikłana gotowa jest podjąć znaczny wysiłek, jaki się z tym wiąże.
Późniejsze stanowisko Freuda w odniesieniu do natury konfliktu podstawowego zakłada istnienie instynktu „życia” i „śmierci”, które można sprowadzić do konfliktu pomiędzy twórczymi i niszczycielskimi siłami drzemiącymi w istotach ludzkich.